سمیرا
آمدی رفت زدل صبر و قرارم بنشین بنشین تا به خود آید دل زارم بنشین دل و دین بردی و اکنون پی جان آمده ای بنشین تا به تو آن هم بسپارم بنشین

حس تلخ بودن........
نویسنده: سمیرا(سه شنبه 85/8/9 ساعت 1:0 صبح)

 

 

 حس تلخ بودن در کویر سبز تنهایی

 مرا هم قفس حجم سرد خود کرده.

 در حادثه سراب زندگی،امید بودنم را

 در خود به تاراج داده ام.

 با تن پوشی از درد،بودن را در انتظارم

  تا شاید آفتاب فرداها به نیم نگاهی گل خسته قلبم را

 روحی تازه بخشد.

 چه یأس بی نهایتی........